Szukaj

Kouign Amann - bretońskie ciasto maślane

Kouign Amann to najpopularniejsze i najbardziej lubiane bretońskie ciasto. Mimo dużej ilości cukru i masła, a może właśnie dzięki tym składnikom – jest absolutnie wspaniałe. Maślany smak i karmelowa skórka, która tworzy się na wierzchu wypieku sprawiają, że niewielu jest w stanie mu się oprzeć.

W języku bretońskim kouign oznacza chleb, amann – masło. Maślane ciasto pełne słodyczy. Czemu zawdzięcza ono swój niezwykły smak? Otóż masło użyte do wypieku musi być solone. I musi to być najlepszej jakości masło. Solone masło francuskie różni się od tego dostępnego w Polsce bardziej wyrazistym smakiem i większą zawartością soli. Dlatego warto, piekąc własnego Kouign Amann, dodać odrobinę soli – najlepiej morskiej.

Bretońskie ciasto maślane pieczone jest również z dodatkiem jabłek lub gruszek. Smakosze twierdzą, że lekko przypalona skórka jest wręcz obowiązkowa. Sprawdzone między innymi na nas ;) Nie dziwi więc fakt, że często takie właśnie "Amanny" znajdziemy w bretońskich cukierniach. Na fotografii głównej widnieje ciasto z dodatkiem jabłek, które zakupiliśmy w cukierni, natomiast fotografia trzecia prezentuje ciastko, dostępne na turystycznym trakcie jednego z bretońskich miasteczek.

Korzenie Kouign Amann sięgają miejscowości Douarnenez w zachodniej części Bretanii. W roku 1865 pewien piekarz podjął próbę połączenia składników chleba, czyli mąki, wody i drożdży - z masłem i cukrem. To połączenie szybko stało się głównym cukierniczym produktem regionu. Ale dopiero po II wojnie światowej, kiedy turystyka we Francji zaczęła nabierać tempa, bretoński Kouign Amann  zyskał sławę i uznanie na szerszą skalę. Obecnie dostępny jest w całym regionie, w każdej cukierni, a nawet w sklepach z pamiątkami (tu raczej w wersji dla turystów, czyli bez przypalenia skórki).

Zobacz nasz przepis na bretońskie ciasto maślane z jabłkami!




 

Komentarze

Dodaj nowy komentarz

Zawartość pola nie będzie udostępniana publicznie.
  • Adresy internetowe są automatycznie zamieniane w odnośniki, które można kliknąć.
  • Dozwolone znaczniki HTML: <a> <em> <strong> <cite> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Znaki końca linii i akapitu dodawane są automatycznie.

Więcej informacji na temat formatowania