Sałata orzeźwia oraz dostarcza mnóstwa witamin i minerałów. Skomponowanie jej według własnych upodobań z rozmaitych odmian, z dodatkiem ziół, sosu vinaigrette lub dressingu może stać się ukoronowaniem kulinarnych umiejętności, bowiem największe kulinarne dzieła odnajduje się w prostocie.


Sałata w swej pierwotnej odmianie uprawiana i powszechna była już w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie i Azji. W średniowieczu rozprzestrzeniła się w większej części Europy, natomiast do Polski sprowadzona została przez królową Bonę.

Obecnie sałata uprawiana jest w wielu rejonach, w rozmaitych odmianach i doczekała się mnóstwa kulinarnych aranżacji. Nie sposób tu nie napisać o szczególnego rodzaju sałatowej mieszance, jaką jest nicejski mesclun. Nazwa pochodzi od – będącego nicejską gwarą – czasownika mescla, czyli mieszać.  Jest to nic innego jak mieszanina świeżutkich i chrupiących, młodych listków sałaty. Mesclun, podobnie jak wiele kultowych potraw, ma swój zarówno klasyczny skład, jak i wiele odmian. Podstawowa, pierwotna wersja mesclun zawierała rokietę, mniszek lekarski oraz rożne odmiany sałata zielonej. Chęć urozmaicania oraz powstawanie nowych odmian sałaty przyczyniły się do wzbogacenia składu mesclun, który zaczął  nabierać smaków i barw.



Dziś standardowo można mieszać ze sobą wszystkie gatunki sałat, do których zaliczają się między innymi: portulaka, rożne odmiany endywii, np. endywia gładka i endywia kędzierzawa,  sałata dębolistna, rukola, sałata rzymska, radicchio, roszponka, rokieta, cykoria i tradycyjna sałata cukrowa.

Wzbogaceniem naszej mieszaniny sałat będą drobne i młode liście selera, mniszka lekarskiego i rzeżuchy oraz zioła: trybula, mięta, estragon, majeranek, bazylia oraz cebula dymka. Zioła, w zależności od upodobań siekamy drobno, lub dodajemy w postaci całych listków. Jeżeli planujemy dodać do sałaty sos pamiętajmy, zioła wydobędą z siebie więcej aromatu wówczas, kiedy będą posiekane.
Jadalne kwiaty dodadzą sałacie wspaniałych barw. Kwiaty cukini, fiołka trójbarwnego lub nagietka dodajemy na samym końcu, aby nie uszkodzić podczas mieszania płatków.

Przyrządzając taką mieszaninę wszystkie sałaty i zioła płuczemy oddzielnie, w bardzo zimnej wodzie, nastepnie dokładnie odcedzając i delikatnie osuszając. Następnie rwiemy listki na kawałki takiej wielkości, aby wygodnie można było je włożyć do ust. Mieszamy bardzo delikatnie.

Sałatowy niezbędnik

We Francji, ojczyźnie sosów mówi się: potrzeba czterech osób, aby przyrządzić sałatę: rozrzutnika do oleju, skąpca do octu, roztropnego do soli i szalonego do pieprzu. Co to oznacza w praktyce? Otóż na jedną łyżeczkę octu należy dać 3 łyżeczki oliwy. Z solą lepiej nie przesadzić, gdyż sałata i zioła do niej dodane mają mnóstwo naturalnych soli mineralnych, pieprz natomiast niewątpliwie nada naszej zielonej mieszance wigoru. Dobór oliwy i octu pozostaje w kwestii własnych upodobań i inwencji. Możemy użyć oliwę z oliwek, olej z pestek winogron lub dyni, jak również z orzechów włoskich i laskowych. Najbardziej klasyczną formę przyjmie vinaigrette z octem balsamicznym, ale zachęcam do kulinarnych prób z octem malinowym, porzeczkowym lub cytrynowym.
Pamiętając o tym, że vinaigrette zmiękcza sałatę - polewamy ją sosem tuż przed podaniem.