Najdroższa przyprawa na świecie. Szafran, jego aromatyczne właściwości i piękny, czerwono-złoty kolor znajdują szerokie zastosowanie nie tylko w kuchni …
Dlaczego najdroższa?
Włókna szafranu to suszone znamiona, czyli końcówki słupków w kwiecie fioletowego krokusa Crocus sativus Linnaeus z rodziny Kosaćcowatych. Proces uprawy krokusa i pozyskiwania szafranu należy do niebywale pracochłonnych i żmudnych. Kwiaty sadzi się na przełomie czerwca i lipca, a zbiera od końca października do pczątku listopada. Aby zachować jak najwyższą świeżość i aromat kwiaty zbiera się po pierwszym zakwitnięciu, o świcie, a następnie oddziela znamiona od kwiatu. Znamiona są następnie suszone, w następstwie czego osiągają rozmiar 1/5 w stosunku do ich oryginalnej wielkości.
Wszystkie czynności wykonywane są ręcznie. Każdy kwiat posiada tylko trzy znamiona, aby więc otrzymać 1000 g szafranu potrzeba ponad 85 tysięcy kwiatów krokusa. To wszystko czyni szafran najdroższą przyprawą na świecie.
Historia i pochodzenie
Szafran pochodzi z Azji Mniejszej, gdzie uprawiany jest już od tysięcy lat. Zasięg jego produkcji objął obecnie rejon Morza Śródziemnego z Iranem na czele, przy czym Hiszpania jest czołowym eksporterem tej przyprawy na świecie.
Słowo szafran pochodzi od arabskiego słowa zafaran, co oznacza żółty. Pierwsze wzmianki pojawiły się o nim już ponad 1000 lat przed naszą erą, w dziełach klasyków z tamtego okresu, jak również w Biblii. Historyczne zapiski pochodzące ze starożytnego Egiptu opisują szafran jako aromatyczną i kuszącą esencję, której używała Kleopatra oraz faraonowie, również podczas obrzędów w świątyniach. W Grecji ceniony za właściwości barwiące, środek na bezsenność i lek na kaca spowodowanego zbyt dużą ilością wina. Również używany jako perfumy do kąpieli i jako afrodyzjak.
W X wieku Arabowie rozrzeszyli swoją uprawę szafranu na Hiszpanię. Stopniowo zaczął podbijać Europę poprzez Francję, Niemcy, by w XV wieku pojawić się w Anglii. Przez te wszystkie lata wartość szafranu była na wagę złota, również i dziś jest to najdroższa przyprawa na świecie.
Jak używać?
Szafran posiada intensywny, korzenny, gorzkawy smak i silne własności barwiące. Dlatego należy stosować go z umiarem.
Szafran w proszku jest delikatniejszy od postaci nie zmielonej i ma tendencję do wietrzenia. Jednak w tej postaci łatwo trafić na podróbkę, lub zamiennik szafranu - kurkumę. Zważywszy na wysoką cenę szafranu i niewielką jego ilość, potrzebną do użycia, lepiej zainwestować w oryginalny, nie zmielony, który w razie potrzeby wystarczy samemu rozetrzeć.
Przed użyciem warto szafran namoczyć przez chwilę w zimnej wodzie, a dopiero potem dodać do potrawy pod koniec jej przygotowywania.
Wrażliwy na światło szafran przechowujemy w szczelnym pojemniku, w ciemnym i chłodnym i miejscu.
Do czego stosować?
Dania, w których szafran jest niezbędnym składnikiem to bouillabaisse i hiszpańska paella. Wspaniale wzbogaca również smak innych potraw z ryżu i ryb oraz sosów do nich sporządzanych.
Można nim doprawiać mięsa, głównie jagnięcinę, baraninę i drób, a także rosół, który również delikatnie zabarwi. Idealny do owoców morza, zwłaszcza do małż.
Dodany do ciast i deserów nadaje im pięknej, żółtej barwy - z zobacz naszą babkę wielkanocną, do której dodaliśmy odrobinę szafranu.
Szafran stosowany jest w produkcji likierów, np. chartreuse, którym nadaje niepowtarzalny smak i kolor.
fot. sxc.hu
Komentarze
Dodaj nowy komentarz