Siedzimy w A Fuego Negro, które jest zaprzeczeniem wszystkiego, co związane jest z budowaniem często sztucznego napięcia konsumpcji i obsługi zarazem. Czarny Ogień to przewrotna koncepcja restauracji połączonej z tapas. I bez  nadętych reguł. Gdzie motywem przewodnim jest zabawa z całym światem i  zabawa z jedzeniem. Mamy źle w głowie i nie boimy się tego. Mamy koncept, team, mieszamy style i smaki.

Niczym bohater mojego dzieciństwa, Luke Skywalker z Gwiezdnych Wojen, zmierzałem w stronę miejsca, które można nazwać gwiazdą niekoniecznie śmierci, ale gwiazdą zatracenia w pełnym tego słowa znaczeniu. Zatracenia w smakach jak miało się okazać nie do końca zrozumiałych i tych, które miały postawić kropkę nad „i” w tym flircie z hiszpańskim smakiem.

Życie bywa piękne, intrygujące, okrutne, a przede wszystkim nieprzewidywalne. Powiedziałem to sobie popijając szampana, gdy kubki smakowe zdążyły już zadrżeć od smaku delikatnej ostrygi. Patrzyłem na twarze moich nowych znajomych podczas pierwszego naszego wspólnego wieczoru. Już wtedy wiedziałem, że będzie krótko mówiąc „dobrze”.