Przegląd prasy oznajmia mi o brakach organizacyjnych podczas obchodów niepowtarzalnej rocznicy - bitwy pod Grunwaldem. Czytam, że ludzie mdleli, gigantyczne korki uniemożliwiły zobaczenie chociażby części bitwy, ludziska żerowali na innych. Że turyści zagraniczni zniesmaczeni,  rycerze mają żal do polityków, że nie podeszli do nich aby podziękować itd. I siedzę sobie i dziękuję Opatrzności, że nie podkusiło mnie, aby udać się w rejony Warmii i Mazur, celem zobaczenia cudów tych wszystkich. A że rocznica zacna, byłem na krakowskim rynku, bo tu Grunwald połączony był z rocznicą Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej. No i co ujrzałem…

Ujrzałem po raz kolejny, zresztą jak co roku chyba, a raczej na pewno,  niezależnie od święta coś w rodzaju jarmarku z drewnianymi budami. Rządziła jak zawsze gastronomia plastikowych talerzy i kubków, a głównymi aktorami znów była kiełbasa, karkówka i wyróżniająca się w tłumie, wysuszona na wiór świnia piekąca  się na rożnie.  A wszystko to na największym w Europie rynku.  Można by pokusić się o stwierdzenie, że Targosz się czepia, ale włączył mi się patriotyzm podświadomy, bo jest mi trochę smutno, że już tyle lat, gdy sami rządzimy w naszym kraju, a tu w dalszym ciągu amatorka połączona z bylejakością.
 
W 2011 roku Polska przejmie przewodnictwo w Unii Europejskiej. Wracam myślami do rozmowy z profesorem Stanisławem J. Majcherczykiem - moim guru ze świata win - by może spróbować wcześniej wyłonić  w Polsce restauracje występujące pod specjalnym logo, które byłyby wizytówką i marką polskiej kuchni. Rzetelnie, bez „kolesiostwa” przyznane logo. By klasykę polskiego smaku połączyć z nowoczesną aranżacją i nie tylko. Miejsca gdzie serwuje się polskie  sery i trunki, łącznie z winem, bo przecież ta branża równie prężnie rozwija się już w Polsce. Miejsca ze świetną kuchnią regionalną, takie, które nie będą przynosiły wstydu. Gdyby powstała taka inicjatywa, chętnie bym się do niej dołączył. Abyśmy później znów nie musieli czytać, że tak wszystko pięknie… zepsuliśmy.