Z domu rodzinnego, wyniosłem pamięć stołu wigilijnego, na którym stał kompromis regionu - bogatych Kujaw (ojciec) i biednej, ale nie siermiężnej kultury jedzeniowej Mazowsza. Wyliczę: barszcz czerwony z małymi pierożkami z grzybami ale równocześnie zupa ze śliwek (bardziej kompot z wecka) z domowym makaronem. Dobre było jedno i drugie. Dalej: karp smażony (słyszę jeszcze ciągłe spory o technologię smażenia tegoż), szczupak faszerowany, karp gotowany w ogromnej ilości cebuli (rewelacja, robię to do dzisiaj) zalewany na półmisku tężejącym wywarem, nieśmiertelny śledź - niezbyt popularny ze względu na oście, duszone w śmietanie suszone prawdziwki, panierowane kapelusze prawdziwków suszonych (rewelacja), groch z kapustą kwaszoną, fasola jaś z masełkiem i bułeczką, makiełki (dosyć ubogie w dodatki - można było kupić rodzynki) z takimi małymi ciasteczkami wielkości łazanek, dobre słodyczą miodu, suszonych drobno krojonych owoców (krajowych rzecz jasna). Następował oczekiwany kisiel z żurawin polany słodką śmietanką. Pycha! Zdarzyło się jednego roku, że rodzice nie mieli świeżej żurawiny (innej nie było, zwłaszcza erzatsu made in USA), no i płacz w domu, zwłaszcza Tata i siostra. Oni wiedzieli czemu służy kisiel żurawinowy, ja byłem zbyt młody. Na koniec nieśmiertelny kompot z suszu, traktowany po macoszemu, aczkolwiek pamiętam Tatę
wyjadającego z garnka owoce, i..........kompot w kilka godzin po kolacji nie istniał. Dzisiaj, jako doświadczony żarłok wiem czemu służył tak naprawdę kompot z suszu. Kupiłem, przez czysty przypadek, kilkanaście kilogramów suszonych śliwek i gruszek ( na Allegro) od rolnika z kieleckiego, który w tak ujmujący sposób reklamował swój produkt, za tak śmieszną cenę, żem kupił cały urobek i w miesiące jesienno-zimowo-wczesnowiosenne gotuje raz w tygodniu gar kompotu i sam go wyjadam. MNIAM !!!
Mili R&R!
Walczmy chciażby wśród najbliższego otoczenia o kontynuację przepieknej tradycji stołu wigilijnego.
Do optymistycznych momentów należy coraz częściej powracajace zwyczajena wsiach, zwłaszcza tych
"etnicznych", co obserwuję na Kaszubach.
O barszczykach z torebki, rawioli, łososiem wędzonym (norweskim), odpłukaną fasolką z puszki, kupionymi w marketach pierogami (pierogi z kapustą i grzybami made by TESCO - cena 1 kg 6,99 pln.
Pierogi - wiadomo - z mąki i wody, ale co z resztą?!), popite hoopcolą - nie wspominajmy na tak szacownej stronie. Aleć na płacz się zbiera!!!
Wszystko, co wyniosłem z rodzinnego stołu wigilijnego, powtarzam rokrocznie w moim dorosłym życiu. Dokładam ciekawostki powalające zamysłem i smakiem. No, i ryb dużo wiecej - węgorz na sposób kaszubski, sielawa opiekana i w occie, śledzie - 3 sposoby, pasztet z ryb słodkich ( może bardziej terrina, bo z surowej masy rybnej), sandacz, pstrąg łososiowy i karp w galarecie. Na pierwszy i drugi dzień świąt przygotowuję symboliczą ilość mięs, no - obiad na Szczepana - wiadomo gąseczka wypchana suszonymi owocami od rolnika.
Jest TO jedzenie ostatnią (prawie) rzeczą, z której musiałbym zrezygnować.